Ploská (1532 m) jest znaczącym szczytem Wielkiej Fatry. Nie tylko dlatego, że jednym z najwyższych w tym słowackim paśmie górskim, ale dlatego, że zbiegają się na niej jego trzy główne grzbiety, tworząc charakterystyczny “Y”.

Na Płaskiej, jakbyśmy powiedzieli po polsku, kończy się grzbiet południowy, z najwyższym szczytem całego pasma, jakim jest Ostredok (1592 m). Zaczynają zaś dwa inne grzbiety, rozdzielone długą na 25 km doliną Lubochnianki. Wybiegający ku północnemu wschodowi nazywany jest liptowskim. Piętrzą się w nim Čierny kameň (1479 m), Rakytov (1567 m), Smrekovica (1530 m) i Malinné (Malinô Brdo; 1209 m) nad miastem Ružomberok, gdzie kręcą się narciarskie wyciągi. Drugi grzbiet ciągnie się prościutko ku północy. Nosi nazwę turczańskiego, a jego najwybitniejszymi kulminacjami są Borišov (1510 m), Lysec (1381 m) i Kľak (1394 m). Kończy go malownicze, odmienne od reszty pasma gniazdo zbudowanych ze skał dolomitowych szczytów – rozłożysta Tlstá z dwoma wierzchołkami (1373 m i Ľubená 1414 m) oraz szpiczasta Ostrá (1247 m).

Na wierzchołku Płaskiej, którego wygląd potwierdza trafność nazwy, jest tylko punkt pomiarowy i mogiła uczestnika Słowackiego Narodowego Powstania z czasów II wojny światowej. Przemierzając partie szczytowe trudno oprzeć się wrażeniu, że Ploská nie ma końca. Natomiast trawersy – zachodni i północny są fantastyczne. Zróżnicowane i widokowe. Zachodnim, poprowadzonym przy górnej granicy lasu, biegnie szlak z przełęczy Chyžky (także Kýšky; 1340 m) między Płaską a Suchým vrchom (1550 m) na siodło oddzielające Płaską od Borišova, północny zaś z tegoż siodła na następne, między Płaską a Čiernym kameňem. Północny trawers podchodzi bardzo wysoko i biegnie powyżej górnej granicy lasu. Zimą, obydwa narażone są na lawiny.

Zachodni trawers Ploskej, fot. Paweł Wroński

Zachodni trawers Ploskej, fot. Paweł Wroński


maly_coat_of_arms_of_slovakia-svgVelká Fatra: www.velkafatra.sk
Národný park Veľká Fatra: www.slovakia.travel